Een crisis is een kans
Een crisis in je leven kun je zien als een kans om te groeien in bewustzijn, liefde en compassie , innerlijke rust en vrijheid. Wie de natuur en het leven bestudeert, kan er niet omheen: leven gaat over groei en evolutie.
Een crisis doet pijn
Een pijnlijke ervaring of crisis is je motor voor groei. Een crisis doet pijn. Het wringt en het roept vragen op. Je lijkt persoonlijk niet bij machte om er verandering in te brengen. Het je dwingt daardoor om dieper te kijken. De vragen die opgeroepen worden, verlangen een antwoord. Gevolg: je gaat zoeken, je komt in beweging. Je kunt op 2 manieren omgaan met de ontstane crisis: naar buiten gericht en naar binnen gericht
Naar buiten gericht.
Dat houdt in: je wilt iets doen. Je wilt de situatie veranderen. Daarvoor is actie nodig. Je wilt alles doen wat in je vermogen ligt om hieruit te komen. Voor een doelgerichte actie moet je weten wat je doet en waarom. Je gaat er dus over nadenken en over praten. Je wilt begrijpen. Je zoekt een oorzaak zodat je aan een oplossing kan werken. Je doet wat nodig en nuttig is.
Addertje onder het gras
Er zit echter een addertje onder het gras: Als je niet oppast, vertaalt dat ‘zoeken naar een oorzaak’ zich in wijzen met de vinger naar de situatie en/of naar de ander. “Dat komt door…” . Wat doet dat met jouw gevoel? Voel je dan eigenlijk je echte gevoel nog wel? Of creëren je overtuigingen een toplaag van boosheid, machteloosheid en strijd, waardoor je helemaal niet meer bij datgene in jou kan zijn, dat liefde, troost, geruststelling en heling behoeft? De kans is groot dat je energie nu naar de ander of de situatie gaat. Een situatie die je niet kan besturen (en die vaak ook nog eens oude ervaringen van onmacht triggert). Voor je het weet, zit je vast in boosheid, strijd, oude overtuigingen en machteloosheid. Zo beland je in rollen van slachtoffer en dader en dat brengt je verder van huis.
Naar binnen gericht
Wat houdt dat in? Niet zo zeer gericht op een doelgerichte actie, maar meer op het ontmoeten van wat er nu is. Dicht bij jezelf, zou je kunnen zeggen. Als je dat werkelijk kan, dan ben je in staat om jezelf datgene geven wat je van de ander of de omstandigheden verlangde. Dat is een hele kunst, dat moet ik toegeven, maar het maakt je tenslotte vrij en heel. Hoe doe je dat?
Laat ik eerst zeggen: dat is een weg van vallen en opstaan. Dat doe je niet even. In mijn ervaring gaat het hierom:
Je neemt het zoals het is, oftewel: je neemt je verlies, je pijn, je falen. (Nou, dat is al heel wat!) Om dat te kunnen heb je iets van zelfvergeving, zelfcompassie en vertrouwen nodig en soms ook een periode van echte rouw.
Niet-weten
Die weg naar binnen is daarnaast een weg van overgave. Het vereist van je dat je je op een goed moment durft over te geven aan het niet-weten. Je gaat dan dus door je persoonlijke onmacht heen. Je stopt met vechten, beschuldigen en oorzaken zoeken. In feite maakt je ego dan een buiging voor iets anders, iets groters.
Geloof in jezelf
Daarvoor heb je iets van geloof nodig, waardoor je je durft over te geven en te openen.
Geloof in jezelf: bijvoorbeeld dat je de diepgevoelde intentie hebt, om jezelf nooit meer in de steek te laten, jezelf niet te veroordelen, jezelf te steunen en serieus te nemen.
Geloof in mensen die je erdoorheen trekken: iemand die je helpt om jezelf te omarmen in wat er is en die je kan vertrouwen.
Geloof in iets dat groter is dan jij: noem het je Hoger Zelf, de natuur. Dat grotere geheel waar jij deel van uit maakt. Dat geloof is iets waarin je kan groeien. Hiertoe nodigt een crisis je uit: om een vertrouwen te ontwikkelen dat onder alles ligt.
Vertrouwen vinden maakt je vrij
Het is net als ‘de val’. Het is een belangrijk wil je tot de kern komen. De jonge vogel weet niet of hij kan vliegen tot hij zich in het luchtledige laat vallen en ervaart dat hij dan niet te pletter valt. En ja, dat is doodeng. De overlever in ons doet er gewoonlijk alles aan om dit te voorkomen.
Die naar buiten gerichte manier, die kennen we wel. Die is nodig zodat je iets kan doen om verbetering in de situatie te brengen en om er wat van te leren. Als de naar binnen gerichte manier ontbreekt, dan ontbreekt het hart (de kern, de liefde en de essentie) en het vertrouwen in het leven. Het is dan nooit compleet en kom je niet verder, maar geeft je wel inzicht en persoonlijke macht.
Wanneer de naar binnen en naar buiten gerichte manieren van omgaan met een crisis in balans zijn, kun jij in balans weer verder op je pad.
Wil jij ook je balans vinden in of na een crisis? Neem dan contact met me op en we kijken wat ik voor je kan betekenen.
